Συχνά, σε συζητήσεις που έχω κάνει με άτομα της ηλικίας μου, αναρωτιόμαστε γιατί ξαφνικά κόψαμε κάποιες παλιές καλές(;) διατροφικές μας συνήθειες. Γιατί σταματήσαμε-μαχαίρι να τρώμε ορισμένες τροφές, που -όταν ήμασταν μικρότεροι- μας άρεζαν και τις καταβροχθίζαμε με την κάθε ευκαιρία!
Σε άλλους προέκυψε διότι η θεία που τους έφερνε τις καραμέλες σε στυλ κόκα-κόλα (τις "κοκακολίτσες") μετακόμισε οριστικά στο χωριό. Σε άλλους διότι η μάνα τους σταμάτησε να παίρνει διάφορα περίεργα, μα νόστιμα, τρόφιμα από το σούπερ μάρκετ, με την επίφαση της νόσου των τρελών αγελάδων ή του ιού κοξάκι! Εγώ σίγουρα ανήκω στη δεύτερη κατηγορία.
Θαρρείς πως μερικές νοστιμιές που ως πιτσιρικάδες -μαζί με τον αδερφό μου- λατρεύαμε, κόπηκαν μονομιάς από το σπίτι άνευ σοβαρού λόγου και αιτίας. Όπως, για παράδειγμα, οι ψαροκροκέτες fish sticks Captain Iglo ("φίστιξ" στην τότε γλώσσα μας), οι οποίες βρίσκονταν συχνά-πυκνά στο ψυγείο μας. Ή το ζαχαρούχο γάλα της ΝΟΥΝΟΥ, που άρεσε πολύ στον bro, αλλά εγώ δεν το δοκίμασα ποτέ! Τι να πρωτοθυμηθώ; Tην αλοιφή Philadelphia και το ζαμπόν Zwan: έπρεπε να περάσουν δεκαπέντε και βάλε χρόνια, για να τα γευτώ ξανά, στο στρατό! Αλλά και τα τυράκια La vache qui rit, τα ξεχάσαμε μια ωραία πρωία. Τα θυμήθηκα πριν από λίγα χρόνια, όταν άρχισα να δίνω αίμα και μου έδωσε ένα τριγωνάκι μαζί με κράκερς η καλή νοσοκόμα! Ή τα σοκολοτάκια Noisetta, που υπήρχαν πάντα στο σπίτι της γιαγιάς, και ποτέ δεν μπορούσες να φας μόνο ένα.
Και ο κατάλογος δεν τελειώνει...
Δεν ξέρω κατά πόσο έχουμε την τάση να εξιδανικεύουμε τα παιδικά μας χρόνια και συνεπώς, το ίδιο να συμβαίνει και για τις τότε αγαπημένες μας λιχουδιές. Ή μήπως επαληθεύεται και στην περίπτωση αυτή, το επιχείρημα της αποθέωσης του "απαγορευμένου καρπού". Λογικά ισχύουν και τα δύο. Όμως, πιστεύω ότι συμβαίνει κι ένα τρίτο: αυτά τα αναθεματισμένα, όσο κακό στην υγεία μπορούν(;) να προξενήσουν, άλλο τόσο νόστιμα είναι!
6 σχόλια:
εγώ να ανησυχήσω που δεν τα έχω κόψει και όποτε πάω σούπερ μάρκετ, παίρνω και από μια απαγορευμένη λιχουδιά;
ξεχνάς το βασικότερο:τη μερέντα με το κουτάλι!αν κ αυτή εσύ προσωπικά δν την έχεις κόψει(θαρρώ)!
υπάρχουν βέβαια πολλά ακόμα που μου θυμίζουν τα παιδικά μου (κοριτσίστικα) χρόνια τα οποία μάλλον σου διαφεύγουν λόγω ετερότητας φύλλου!θα ξεχάσω εγώ τις καρδούλες με τη δίχρωμη νουτέλα (η αγάπη μου για τη σοκολάτα είναι πλέον εμφανής!)? τα γλειφιτζούρια με τα αυτοκόλλητα των spice girls που ακόμα διακοσμούν ένα διακόπτη στο πατρικό μου σπίτι?? κ ΚΥΡΙΩΣ, πως να αφήσεις πίσω το πολύχρωμο ρολόι-καραμέλα που δάγκωνες το καρπό σου για να το φας?!χοχο!Ε ΟΧΙ ΛΟΙΠΟΝ!ολα αυτά δν ξεχνιούνται και σίγουρα μας επαναφέρουν λίγο στην αγνότητα και την αθωότητα εκείνων των χρόνων, οπότε, συμφωνώντας με την ερμιόνη, όταν μου δίνεται η ευκαιρία, επαναφέρω....στο στομάχι μου τις λιχουδιές εκείνες!!
@ Ermioni
Κι εγώ, από τη στιγμή που ζω μόνος και πηγαίνω σούπερ μάρκετ, πέφτω στην παγίδα και αγοράζω La vache qui rit τελευταία! Ας μην αναφέρω την αιώνια αγάπη για τις καραμέλες ΒΙΑΠ (τα λεγόμενα "ραντεβουδάκια"), που δεν σταμάτησε ποτέ! Τις πράσινες, έτσι;!
@ eri
Ομολογώ πως μερέντα Nutella (sic) τρώω για πρωινό, σχεδόν από τότε που με θυμάμαι, μέχρι και σήμερα. Αλλά με το κουτάλι δεν έτρωγα ποτέ! Τα άλλα τα κοριτσίστικα όντως δεν τα "έχω" και πολύ, αλλά το ρολόι με τις γύρω-γύρω καραμέλες που θυμήθηκες ήταν όλα τα λεφτά!
1 Zaxarouxo gala pinei akomh o mpampas mu! eksakolou8ei na uparxei sto pshgeio...
2 egw akomh trww La vache qui rit :-O
3 harribo trwme kai sth douleia..eidika auta ta tangfastics !
4 ax auta ta noiseta...h giagia mou den me afhne na trww- krifa ta epairna- mhpws k er8ei kanenas episkepths kai den exei na kerasei! Ti paidika travmata!
5 zwan - mexri pou mou exei leipsei!
6 auto pou mou exei leipsei pio polu apo ola einai h koukouroukou!
@eri
Spice girls...<3
P.S. Auta ta zararwto-rologia ta brhka se ena magazi sto londino. Dwste mou dieu8unsh na sas ta steilw paketo!
@ Ανώνυμος
Για τα Noisetta ισχύει! Το κλασικό επιχείρημα της γιαγιάς: "άμα έρθουν οι φιλενάδες μου, τι θα έχω να τις κεράσω;". Ευτυχώς, υπήρχαν και τα πρωινά της Κυριακής που πήγαινε εκκλησία και άφηνε τα σοκολατάκια ανοχύρωτα!
Ναι, και η Κουκουρούκου τάσπαγε! Αλλά επίσης και οι σοκοφρέτες της ΙΟΝ, πράσινες, μπλε και κόκκινες. Δεν θυμάμαι ποια μου άρεζε περισσότερο!
Emena h prasinh!
Δημοσίευση σχολίου